سلفژ (solfege)، الفبای موسیقیه؛ همونطور که در زبانهای دیگه ما روی هرکدوم از آواها اسمی میگذاریم، در سلفژ هم روی هر نتی (هر صدایی) یک اسمی میگذاریم. این اسم‌ها رو قطعاً شنیدید؛ دو، رِ، می، فا، سل، لا، سی؛
سلفژ کمکمون میکنه بتونیم زیروبمی این صداها رو با شنیدن تشخیص بدیم و بتونیم درست بخونیمشون.
این مهارت گره میخوره با مهارت Sight Reading (دیدخوانی) که کمک میکنه خط نوشتاری موسیقی رو بتونیم بخونیم و نهایتاً درکی به ما میده که میتونیم با نگاه کردن به موسیقی نوشته شده، بدون اینکه روی ساز اجراش کنیم، تصور کنیم که قراره چه صدایی بده.